U aprilu 1901. godine, u Banjaluci (BOSNA I HERCEGOVINA)je rođen kompozitor i etnomuzikolog Vlado Milošević, jedno od najznačajnijih imena bosanskohercegovacke i jugoslovenske muzičke umjetnosti.
Malo je to neuobičajeno za naše prilike: Muzej Bosanske Krajine u Banjaluci dobija brojna pisma od najčuvenijih svjetskih univerziteta. Pišu ugledni profesori iz Oksforda, Kembridža, Njujorka, Los Anđelesa… Svi traže knjige ‘Bosanske narodne pjesme’ Vlade Miloševića“, piše banjalučki „Glas“ 1. januara 1964.godine, u tekstu povodom penzionisanja poznatog bosanskohercegovackog i jugoslovenskog kompozitora, etnomuzikologa i muzičkog pedagoga Vlade Miloševića.
Milošević je rođen 10. aprila 1901. u Banjaluci, gdje je i završio osnovnu školu i gimnaziju. Studije, prvo istorije i geografije, završio je u Beogradu, a potom i muzike, pedagoški smjer, u Zagrebu. Predavao je na Učiteljskoj i Muzičkoj školi u Banjaluci i Nišu, radio je u Muzeju Bosanske krajine i dirigovao horom SPD „Jedinstvo“.
Kao kompozitor, Vlado Milošević je počeo s harmonizacijama i obradama za hor, prešao na solo pjesme, napisao rukovjet „Pjesme sa Zmijanja“, što je horska sublimacija njegovog odnosa prema narodnoj pjesmi i stvaralačkom pristupu folkloru, da bi poslije Drugog svjetskog rata komponovao više kamernih i orkestarskih djela, dajući kao krunu svom stvaralaštvu, u formalnom smislu, operu „Jazavac pred sudom“.
Kao melograf obišao je gotovo svako selo Bosanske krajine i zabilježio sve vrste narodnog pjevanja. Većinu zapisa je transkribovao i objavio u četiri knjige, kojima je kasnije pridodao knjigu o sevdalinci, dvije zbirke pjesama iz NOB-a i knjigu „Ravna pjesma“.
„Iako introvertan, bio je veseo i duhovit čovjek, britkih zapažanja, inspirativan sagovornik, odličan poznavalac mentaliteta našeg naroda. Podjednako su ga poštovali svi ljudi dobre volje. Svojim životom, radom i djelima muzički bard Vlado Milošević obogatio je bosanskohercegovacku i sveukupnu jugoslovensku muzičku kulturu“, prisjeća se Milorad Kenjalović velikog muzičkog barda, u svom tekstu za „Puteve“.
Za izuzetan doprinos u svim oblastima svog rada, Vlado Milošević je dobio više državnih nagrada, a bio je i član Akademije nauka i umjetnosti Bosne i Hercegovine. Milošević je obilježio dvadeseti vijek šireg prostora nekadašnje Bosanske Krajine.
Preminuo je 6. februara 1990. godine u Banjoj Luci i sahranjen na pravoslavnom groblju Sveti Pantelija u Boriku. U čast ovog velikana kulturnog i muzičkog polja, nekadašnjeg direktora i profesora Muzičke škole u Banjoj Luci, ova škola je 23. februara 1990. godine promijenila naziv i od tada nosi ime Vlado Milošević.
Posljednje godine života Vlado Milošević proveo je u jednoj od vila u Ulici Maršala Tita današnjoj Ulici kralja Petra Prvog Karađorđevića, u kojoj je bila njegova spomen-soba. Danas je u toj kući smještena Zadužbina „Petar Kočić Banjaluka – Beograd“.